Η εστω ετσι μου φαινεται.
Μου φαινεται ετσι γιατι δε μπορω να μοιραστω την καθημερινοτητα μου μαζι σου.
Δεν μπορω να αρχισω να σου λεω οσα με απασχολουν.
Εσυ το εκοψες, δηλωνοντας "χαρουμενος".
Ξερεις, εγω δε μπορω. Δεν νομιζω να μπορεσω.
Θα καταληξεις και συ αδοξα, συνηθισμενο φαινομενο.
Απλα ισως επειδη αξιζεις πολλα, να πρεπει να τελειωσει πιο γρηγορα.
Εχω πολλες ανασφαλειες και δεν καλυπτονται ετσι απλα.
Εχω αναγκη να ξερω την καθημερινοτητα σου.
Διαφορετικα, η αποσταση μεγαλωνει και χανω καθε στιγμη χαρας που καποτε μου προσφερες.
Ζητω πολλα, μα η ελλειψη τους μοιαζει τρομακτικη.
Τα βλεπω ολα ανωφελα και φλεγομαι.
Καλο βραδυ μικρε.
