Μισό κομμάτι απέμεινε.

Αυτή η σαχλή περίοδος, πότε θα σταματήσει να είναι σαχλή ;
Μια εξεταστική που θα περάσει και θα 'ναι σαν να μην υπήρξε.
Ένα καλοκαίρι ατελείωτο, ευτυχώς.
Πολλή ζέστη. Πολλή ανυπομονεσία.
Πολλά χαμένα πράγματα. Πολλά κενά.
Πολλοί προβληματισμοί. Πολλές διαφωνίες.
Πολύ κακό για το τίποτα.

Σε χαιρετώ άλλη μια φορά γιατί δεν ξέρω πότε θα σε ξαναδώ, κι αν θα σε ξαναδώ ποτέ.
Να περνάς καλά όσο εγώ θα είμαι δέσμια σε μια συμβατικότητα που εγώ επέλεξα.
Που εμένα με χαροποιεί. Αλλά, δεν το αρνούμαι, νοσταλγώ αυτούς τους πειρασμούς και τους θέλω.

Αυτά τα ψίχουλα στο τραπέζι, πέτα τα. Να ξεχάσω θέλω ό,τι τα θυμίζει κι ότι δεν θυμίζει εσένα.

1 2 3

no place to go 

Αγνόησέ το, απλά προέκυψε από μελαγχολία .

Η φάση είναι δεντηνπαλεύωμία.
Από που να ξεκινήσω. Δεν έχω ιδέα.
Για τη σχολή, άστο. Για τα προσωπικά, άστο. Για την διάθεση, άστο. Χαμούλης.
Κι όχι ιδιαίτερα όμορφος.

Γουέλ, part 1.
Πώς έγινε αυτό τώρα ; Πώς ; Και αφού έγινε, γιατί ;
Γιατί έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο ;
Ξέρω ότι θα το δεις αυτό που γράφω και κυριολεκτικά, αδιαφορώ.
Αλλά μας γάμησες λιγάκι. Είμαι απογοητευμένη. Όχι από σένα πια. Από 'μένα.
 Που δεν μπορώ να σταματήσω την εύρεση του επόμενου κατηγορήματος.
Ξεπέρασα το γεγονός και έμειναν τα κατάλοιπα.
Δεν αντέχω άλλο να προσπαθώ να ψάχνω με οποιοδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε κόστος το τι κάνεις. Δεν μπορώ.
Μοιάζει σαν κάτι με κυνηγά αιωνίως και δεν θέλει να είμαι ήσυχη.
Κάτι σαν να μου μαυρίζει την ψυχή, το μυαλό. Σαν :
Μέσα στο μαύρο τοπίο, βρίσκω κάτι άσπρο, παίρνω μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο και το βάφω κι αυτό.
 Έτσι για να είμαι πιο χάλια.
 Για να πονάει η ψυχή μου λίγο περισσότερο και το μυαλό μου να τρέχει συνέχεια.
Μου προκαλείς πρόβλημα. Δεν ξέρω τι, μα χοντρή προβληματάρα.
Μα σ'αγαπώ και το να φύγω δεν μοιάζει επιλογή.
Δεν ξέρω ποια είναι η λύση. Άμα την βρεις, έλα μου πεις.
Μόνο εσύ πήγαινες πολύ καλά και τώρα πια και συ μου χαλάς.

Δε φεύγω. Είμαι δεμένη μαζί σου και δεν θα μπορούσα να σε στερηθώ.

Σφοδρή επιθυμία.

Δεν υπάρχεις.
Δεν υπήρξες ποτέ.
Ποτέ δεν σε γνώρισα.
Ήσουνα όνειρο τυφλό.

Μια στιγμή στάσου, όμως, να σε δω.
Να θωρήσω το πρόσωπό σου.
Να καταλάβω γιατί γεμίζεις την ψυχή μου φως και το μυαλό μου αγάπη.
Να σε δω και να γνωρίσω την μαγεία που προσφέρεις.
Να κοιτάξω το πρόσωπό σου και να ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά.
Μην προσπαθείς να μ'απομακρύνεις.
Μην προσπαθείς να κατευνάσεις το ένστικτό σου. Μην το κάνεις.
Γιατί μπορεί να φύγω. Μπορεί να πάω μακριά.
 Όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω. Ποτέ.
 Αυτό το βλέμμα, αυτό το άγγιγμα, αυτή η χαρά που μου προξενείς δεν θα φύγει ποτέ.
Μόνο θλίψη θα φέρει η απουσία σου. Μόνο πικρές σκέψεις, κενές στιγμές.
Η νοσταλγία θα με πλημμυρίσει και η θύμησή σου θα γεμίσει κάθε εικόνα του μυαλού.

Να ξέρεις, όμως :

“ Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

-Γιάννης Ρίτσος„