Like crazy.

 

Πληγωνεις ανθρωπους. Πληγωνεσαι. Προσπαθεις. Βρισκεις εμποδια. Xανεις. Θυμασαι. Aναζητας. Bρισκεις. Ξαναχανεις. Ομως, οσο και αν χωριστουν δυο καρδιες που ηταν γραφτο να ειναι μαζι, οι ψυχες τους θα τυρρανιουνται μεχρι να συναντηθουν και να απαλυνουν τον πονο της αποστασης.

Γιατι ποτε δεν μιλανε γι αυτα που τους απασχολουν; Γιατι φοβουνται; Γιατι δεν λενε ακριβως οσα αισθανονται;
Αυτο φταιει. Γι αυτο σπανε. Γι αυτο χωριζονται και καταληγουν δυστηχισμενοι. Γιατι δεν ειχαν το θαρρος να ακουσουν και να ακουστουν.

Αναμνησεις.Περνανε απο μπροστα μας αστραπιαια και δεν υπολογιζουν τιποτα. Ουτε ποση ωρα θελουμε να τριγυρνανε στο μυαλο μας. Ουτε ποσο σημαντικο κομματι αποτελεσαν για τη ζωη μας. Ενα βασανιστικο, σκοτεινο, κρυφο μυστηριο που μας ανυψωνει σε εναν κοσμο που υπαρχει μονο χαρα. Οποτε οχι αναμνησεις, λαθος. Ευτυχισμενες και απολυτα σημαντικες στιγμες.

Παγιδευμένη.

Ξορκιζω τα μαγεια που μου εκανες μπας και καταφερω να σε βγαλω απ'το μυαλο μου, Ερωτα.
Σε ποιο κοσμο γυρνας, μικρε μου διαολε;

Mελαγχολω.

Ασυνάρτητος Κόσμος

Μα οσο πλησιαζεις, τοσο εγω απομακρυνομαι.
Και ειναι λογικο. Θυμαμαι. Θυμαμαι και δεν θελω να ξεχαστει.
Θελω να μιλησουμε, να το καταλαβεις, να σου εντυπωθει βαθια μεσα σου και να σου κανει πληγη. Οπως εγινε με μενα. Πληγωθηκα, μπορει οχι τοσο πολυ οσο αλλες φορες.
Kι αυτο γιατι καταλαβα οτι δεν αξιζε.Ομως.
Νιωθω πως οσο αγαπω τους αντρες, αλλο τοσο τους μισω.
Με μπερδευουν, με γοητευουν, με συναρπαζουν, κανουν αυτο  το κατι τοσο ομορφο που παντα στο τελος καταληγει να με απογοητευει. Και δεν φταινε αυτοι. Εννοειται.
Δεν προσεχα. Δεν προσεχα ποτε. Ηθελα να τολμησω, να δω τι θα γινει.
 Ειμαι περιεργη. Μαρεσει αυτο, κι ας με πληγωνει. Κι ας το ξερω απο την αρχη.
Μαρεσει.Το απολαμβανω. Γεμιζω την ψυχη μου πληγες. Kι ας ποναει. Δεν με πειραζει.
 Ισως να ειναι η ηλικια που λενε.Σε εξιταρει το αγνωστο. Dunno.
 Δεν ηξερα. Δεν το εψαξα ποτε. Δεν με ενδιεφερε ποτε.
 Απο τη μια μου φαινεται πως απλα μαρεσει να δινω ευκαιριες στους ανθρωπους.
Ισως ομως να μην εφτασα στα δικα μου θελω και να τα ξεπερναγα.
Δεν ξερεις κανενα και δεν ξερεις τι επιλογες θα τολμησει.

Νομιζω πρεπει να αρχισω να αγαπω τις συμπεριφορες γυρω μου.

Fire and Ice.

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.


Λένε κάποιοι το τέλος του κόσμου
απ’ τη φωτιά θα ‘ρθει.
Κάποιοι άλλοι απ’ τον πάγο.
Απ’ όσο γεύτηκα τον πόθο
είμαι μ’ αυτούς που την φωτιά προκρίνουν.
Αλλά αν έπρεπε δεύτερη φορά ν’ αφανιστώ,
αρκετή γνώση έχω νομίζω κι απ’ το μίσος
για να πω πως για τον όλεθρο
τρανός κι ο πάγος είναι.
κι αρκεί.


-Robert Frost

Για αρχή.

H δική μου αρχή.