Για αντίο.

Και το ψευτικο απο κει που δεν το περιμενεις, ερχεται.
Καταστρεφει καθε απατη που θεωρουσες εσυ αληθινη.
Σε ριχνει χαμηλα και οι αντιδρασεις ειτε ειναι περιορισμενες ειτε αρκετα εντονες.
Και συ τι κανεις εκει; Πως το λυνεις; Πως αντιμετωπιζεις ενα βελος που σε τρυπαει και σε σκοτωνει;
Εισαι σαν φυλακισμενος. Σαν ανθρωπος χωρις ελευθερια. Αβουλο ον. Υπαρχω και δε ζω.
Και αυτο ποναει περισσοτερο.
Να ξερεις τις σκεψεις και τα αισθηματα σου και να μην αντιδρας.
Εκει, εχεις ηδη πεθανει.

Au revoir.