Πληγωνεις ανθρωπους. Πληγωνεσαι. Προσπαθεις. Βρισκεις εμποδια. Xανεις. Θυμασαι. Aναζητας. Bρισκεις. Ξαναχανεις. Ομως, οσο και αν χωριστουν δυο καρδιες που ηταν γραφτο να ειναι μαζι, οι ψυχες τους θα τυρρανιουνται μεχρι να συναντηθουν και να απαλυνουν τον πονο της αποστασης.
Γιατι ποτε δεν μιλανε γι αυτα που τους απασχολουν; Γιατι φοβουνται; Γιατι δεν λενε ακριβως οσα αισθανονται;
Αυτο φταιει. Γι αυτο σπανε. Γι αυτο χωριζονται και καταληγουν δυστηχισμενοι. Γιατι δεν ειχαν το θαρρος να ακουσουν και να ακουστουν.
Αναμνησεις.Περνανε απο μπροστα μας αστραπιαια και δεν υπολογιζουν τιποτα. Ουτε ποση ωρα θελουμε να τριγυρνανε στο μυαλο μας. Ουτε ποσο σημαντικο κομματι αποτελεσαν για τη ζωη μας. Ενα βασανιστικο, σκοτεινο, κρυφο μυστηριο που μας ανυψωνει σε εναν κοσμο που υπαρχει μονο χαρα. Οποτε οχι αναμνησεις, λαθος. Ευτυχισμενες και απολυτα σημαντικες στιγμες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου