Θα περάσει.

[Θα περασει. Θα μου περασει. Δεν ξερω ακριβως.]

Δεν αντεχω πια.
Το αγχος, τα νευρα, η ζωη μανταρα μου, δεν ξερω. Αλλα αμα συνεχιστει αυτη η κατασταση, θα βαρεσω διαλυση.
Πως στο διαολο αυτο το πραγμα με κανει και φουντωνω; Πως με κανεις ετσι;
Γιατι με τυρρανας; Διαολακι μου; Γιατι; Ασε με να φυγω, να ξεφυγω. Μακρια σου.
Εκει που η θυμηση σου δεν θα υπαρχει και οι επιθυμια μου να σ'εχω θα χει πια ξεθωριασει.
Εκει που κυριαρχουν μαγισσες και γλυκα σου παιρνουν τον πονο.
Αυτον τον ακατανοητο,οδυνηρο πονο της νοσταλγιας σου.
Ασε με, σε παρακαλω.